viernes, 13 de abril de 2012

Volve o sector primario a crear emprego?

Paisaxe rural de Silleda
Diferentes medios e economistas sosteñen que a pesar da crise na que vivimos, o sector agrario e agroindustrial segue a crear emprego. Estes empregos son agora ocupados por persoas do sector servizos e construción; sectores que lideran a destrucción de emprego no noso país.
O aumento das exportacións en materia agraria tamén contribúe a elevar as perspectivas.
Está a quedar patente que o sector primario despega actualmente e é capaz de xerar emprego estable.
É esta idea unha posibilidade de que os xóvenes volvan a explotar as terras que colonizaron os seus pais e avós? De que se desenrolen agroindustrias en áreas rurais?
No caso de Silleda contamos con A Rosaleira, unha conserveira galega de produtos vexetais con sede principal en O Rosal.
Unha inversión que pode permitir que a mocidade poida volver ao lugar onde naceu e quere seguir a vivir.
Para reforzar esta convicción, son numerosos os casos que recollo de xente nova que vaga por áreas rurais na procura dun posto de traballo no sector primario.
Pode estar no sector primario unha das chaves para desafiar á crise?

* Artigo de prensa relacionado

Martiño Novo

martes, 3 de abril de 2012

OFICIOS EN EXTINCIÓN


A situación de desemprego actual é ben coñecida por todos, pero qué pasou con todos eses oficios tradicionais que rexeitamos? Foi un erro haber deixado á marxe a aprendizaxe dos oficios rurais que tantos anos lle dou de comer á nosa proxenie? 


Redeiras de Corme (Ponteceso).


 A maioría dos nosos compañeiros de instituto que abandonaron a ensinanza media dedicáronse aos empregos  en auxe da época, especialmente á construcción. Parecía ser un negocio redondo, contrato de aprendiz e mil euros "para á saca" cada mes. Eu, con 16 anos traballaba como camareira "por catro pesos"  ao tempo que estudaba; a regañadentes víaos con motos, cartiños frescos na carteira, coches de alta gama que ata entón só vía pasearse neles aos cuarentóns...Eran os "novos ricos". Todo o que tiña tintes urbanitas era máis tentador que todo o que atesourabamos no rural, inclusive os traballos. O que viñan sendo traballos artesáns de moitas xeneracións supoñen agora unha recreación artística e etnográfica de aqueles singulares esforzos. Por qué non foron nin son atractivos estes traballos para a xuventude? Estes oficios  tradicionais vénse como vestixios do pasado e enfocámolos máis turismo que a un posto de traballo?


Canteiros de Poio, oleiros de Buño, ferreiros de Riotorto, palilleiras de Camariñas, fiandeiras de Zas, panadeiros de Cea, afiadores de Luintra, carboeiros de Castrelo do Val, arrieiros de Maside, campaneiros de Caldas, telleiros de O Rosal, seitureiras de Calvos, percebeiros de Corme,  guarnicioneiros de Maceda, tecedoras de Parada, alabardeiros de Melide, Redeiras de todos os portos…
Moitos destes oficios son vitais para o desenvolvemento das actividades rurais, por exemplo, sen as redeiras , que fan do seu traballo unha arte, sería imposible levar a cabo ás tarefas da pesca.  Parémonos a pensar en positivo, se a mocidade estivera interesada en aprender oficios tradicionais... Existen uns estudos ou un título que permita o acceso legal a estas profesións? A resposta na meirande parte dos casos é non. Sería oportuno aproveitar estes tempos de crise e altas taxas de paro para fomentar estes oficios? Sería un novo xacemento de emprego? 

En Ponteceso,os obradoiros de emprego  que se ofertan por parte do concello  soen ter fins sociais tales como a restauración de bens públicos, xardinería, etc. Os participantes non soen colocarse nestes empregos, cando o obradoiro remata volven a atoparse na situación que tiñan a priori, eso sí, cunha experiencia productiva ás costas. Teñen sentido estes obradoiros remunerados? Sería proveitoso usar estes fondos para a creación de escolas/obradoiros de oficios tradicionais? Tal e como está o mercado laboral, traballarías de oleiro/a, canteiro/a, redeir0/a, etc?  


A traba máis grande destes oficios en extinción é que as xeneracións máis novas non recollen o testigo. Estes oficios fóronse transmitindo de pais a fillos, necesitan dun recoñecemento profesional para a súa conservación e pervivencia. Se a xente nova tomara o relevo...fixarían poboación en Ponteceso? Por ende, axudaría a frear o despoboamento rural? 

O que está claro é que Ponteceso, Galicia é un pobo de tradicións que busca proxectarse no futuro, pero sen esquecerse das ensinanzas do pasado. Merécese dignificar estas profesións, que son, os oficios de moitas xentes que configuran a nosa paisaxe e que son moito máis que unha romántica postal para o turista.


Tania A.C.

O rural, a vía difícil.

Moza silledense adestrando cabalos
As posibilidades dunha zona rural hai quen di que son limitadas. Hai quen olla o rural como unha área deprimida economicamente. Outros xa nin sequera o ven, viven de espaldas ao campo.
Pero é verdade que o rural galego non está a pasar polo seu mellor momento, é verdade que falamos de despoboación; de que os mozos voan do rural á cidade en busca de oportunidades "mellores".
No rural, perdoen que llo diga,  hai oportunidades, e que lle corten a fala a quen o nega, pois está a mentir. O caso e que a maioría da mocidade non ten o valor suficiente para traballar a terra, non se quere dignar a loitar co gando, non ten a forza necesaria para montar unha empresa alternativa. As oportunidades do rural hai que explotalas, traballalas e construílas. Está moi ben emigrar á cidade e ter todo á man e vivir cómodo traballando 8 horas diarias. Pero iso señores non é a óptima forma de vida. A mellor calidade de vida ofrécea o contexto, non as persoas que viven nel. O problema desta sociedade é o gran desprestixio que existe de cara o rural, como se o campo non tivese nada que ofrecernos, non nos puidese dar de comer, ou como se vivir en áreas rurais estivese mal visto. Se pasa isto preguntémonos o porque desta situación. Están os organismos públicos a favor de baleirar as nosas aldeas de mocidade para aforrar en servizos? Existe un complot?
Non fai falta ir moi lonxe para ver que as áreas rurais teñen a capacidade e os medios adecuados para afrontar a crise actual, ou senón porque se está a producir un retorno de mocidade ao campo?
Podo dar fe de que este movemento é real. Pode ser logo que as autoridades competentes e a sociedade nos eduquen para optar pola vía fácil e deixemos de lado o medio rural? Opinade.

Martiño Novo